Roba estesa

Feia temps que no consumia res en català/valencià, i escolta-me a mi mateix llegint m'ha fet recordar perquè m'agrada tant aquest idioma.

Començà amb la roba estesa per divagar sobre més coses m'ha semblat meravellós, crec que podria estar llegit hores i hores! Les coses senzilles sempre tenen més del que sembla.

Ola! moitas grazas por participar na Jam! 

Debo dicir que, cando explicaba o tema da Jam, o exemplo que eu poñía como mostra de “superrexionalismo” e metareferencias era a miña veciña e a sua costume de colgar a roupa únicamente cando chove. (Adxunto probas)

Nese caso era un exemplo por unha particularidade do meu entorno que, coa reincidencia, se ha convertido nunha broma interna da casa e nunha curiosidade que contar cando xente ven ao piso. Pero he de dicir que, coa tua peza me has levado pensar, non so sobre vocabulario, senon sobre a miña relación coa roupa.

Eu me criei en monte, e cando facía sol había dous tipos de roupa: Roupa pequena e roupa grande. Esa clasificación viña polo feito de que a pequena colgábase en tendais pregables con varios pisos, co seu deseño traído directamente do inferno, e a grande nunha corda na finca. Eu sempre colgaba a grande.

Era un fermoso ritual, coller o capacho na bañeira, achegalo a lavadora e volcar todas as sábanas, toallas e demais pezas grandes de roupa e levalo ata fora cos meus pequenos braciños. As veces ata tendo que empuxalo polo chan. Recordo que cando veia esas escenas recurrentes dos animes nas que golpeaban a roupa colgada, eu logo o facía sen entender moi ben se iso tiña algún sentido. Ou cando había que poñer unha pedra enriba do pregable para que non o levase o vento.

Agora vivo nun piso non que case non hai espazo pra colgar a roupa e coa humidade da galiza non seca na vida, polo que teño que ir a lavandería a facer a colada. E todo ese proceso que era un tedio, agora o vexo coma unha especie de prvilexio.

Graciñas moitas por a túa poética e os teus símiles e metáforas. E por esta especie de ”encontra a túa propia aventura”. Entre o ter que recurrir ao traductor para entender algunhas cousas maís o non atopar o seguinte anaco de texto, sentíame como cando durmes en casa doutra persoa e cando queres ir ao baño tes que ir tanteando a parede coas mans para atopar a porta ou o interruptor.

Apertiñas! <3

PD: Cuando termine la JAM me gustaría ponerme en contacto con la gente que haya participado para hacer unas cosas post jam, ¿tienes algún correo al que pueda escribirte?

De petita estava tan segura que a sota la forma que amagava una tela podria haver-hi qualsevol cosa... ara no puc estendre una peça de roba sense posar de pressa les pinces, i en poso el doble perquè tinc por que el vent se l'endugui.

M'ha encantat aquest laberint <3 Tan de bo un mar de pèls, poder ser líquid i saber què fer-ne del desig de posseir les paraules.